Δεν είναι η πρώτη φορά που σχολεία της περιφέρειας μας διακρίνονται στο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους "Cinema διάβασες;". Και νομίζω, πως δεν θα είναι κι η τελευταία.Το υπογράφω!!!!
Συνάδελφοι με πολλή όρεξη για δουλειά, με αγάπη για τον κινηματογράφο, με όσα μέσα και αν διαθέτουν παρουσιάζουν αξιόλογες δουλειές και βραβεύονται στο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους "Cinema διάβασες;;"
Με την αναφορά μου στο διαγωνισμό είμαι διπλά χαρούμενη, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσω για πρώτη φορά στο κουτί των θησαυρών μου, όπως θέλω να ονομάζω το blog μου τις δουλειές 2 συναδέλφων που μας συνδέει το κάτι παραπάνω.
ΚΑΙ δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εκείνην. Σχεδόν ήμουν σίγουρη!!!
Το νηπιαγωγείο στο οποίο είναι προϊσταμένη έχει βραβευτεί δύο φορές από το συγκεκριμένο Διαγωνισμό με το 1ο βραβείο στην κατηγορία Ταινία Τεκμηρίωσης, την πρώτη φορά στον 7ο με την ταινία "Από το σιτάρι στο ψωμί" και τώρα στο 10ο Διαγωνισμό με την ταινία "Κάποτε στον Αρχάγγελο παλιά, το παιχνίδι μας έφερνε κοντά".
Στο ενεργητικό της επτά ταινίες, με την τελευταία να είναι στο τέλος της επεξεργασίας της και που σύντομα θα δούμε, η συνάδελφος και το 3ο νηπιαγωγείο Αρχαγγέλου προβάλλουν την παράδοση του χωριού τους αναδεικνύοντας την ιδιαιτερότητα της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και τη σημασία της διατήρησής της.
Η ίδια αναφέρει :
"Η παράδοση ειδικότερα ως μνήμη μας διδάσκει, μας ενθαρρύνει, μας προτρέπει ή αποτρέπει, ενισχύει το αίσθημα της συλλογικότητας, αποτελεί πηγή έμπνευσης και προωθεί ηθικές αξίες.
Τα έθιμα που εκλείπουν ή αλλοιώνονται με ξενόφερτα στοιχεία, τα αίτια και οι συνέπειες αυτού του προβλήματος, αλλά και η σημαντικότητα της παράδοσης στη διαμόρφωση ανθρώπων με ιδιαίτερη κουλτούρα και φυσιογνωμία μας ώθησαν να ασχοληθούμε με τις εν λόγω ταινίες παροτρύνοντας τα παιδιά να χτίσουν γέφυρα με το παρελθόν, να ψάξουν, να μάθουν γι΄ αυτό, να προβληματιστούν και να προτείνουν λύσεις, να βιώσουν, να αναβιώσουν, να γίνουν γνήσιοι μεταδότες κουλτούρας και μεταλαμπαδευτές γνώσεων με αφετηρία πάντα το παιχνίδι, τη δράση και τη συνεργασία, με αρωγούς τους γονείς και την ευρύτερη τοπική κοινωνία.
Η εκπαίδευση, ως θεσμός που ασκεί σημαντική και μακροχρόνια επιρροή στη διαμόρφωση των αντιλήψεων και στάσεων στα παιδιά, αποτέλεσε το όχημα των εκπαιδευτικών, για να εμπλέξουν τα παιδιά του νηπιαγωγείου σε μια σειρά διαδικασιών και ανακαλύψεων που αναδεικνύουν την πολιτιστική μας κληρονομιά και τη διατήρηση της στο πέρασμα των χρόνων."
Η αξιόλογη κινηματογραφική δουλειά του 3ου νηπιαγωγείου Αρχαγγέλλου μετρά 7 ταινίες :
- Αναβίωση του παραδοσιακού αρχαγγελίτικου Γάμου
- Από το σιτάρι στο ψωμί(1ο βραβείο στην κατηγορία Ταινία Τεκμηρίωσης στον 7ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους)
- Από την ελιά στο λάδι τα χρόνια τα παλιά
- Μια φορά και έναν καιρό ένας αρχαγγελίτης αγγειοπλάστης
- Ένας αρχαγγελίτης τσοπάνης τότε τα χρόνια τα παλιά.
- Κάποτε στη Αρχάγγελο παλιά το παιχνίδι μας έφερνε κοντά.(1ο βραβείο στην κατηγορία Ταινία Τεκμηρίωσης στον 10ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους)
- Γεύσεις Αρχαγγέλου(την αναμένουμε με χαρά!!)
Στο 10ο Διαγωνισμό βραβεύτηκε και το 2ο δημοτικό σχολείο Ρόδου με την πολύ γλυκιά, αστεία, τρυφερή ταινία των 13 λεπτών "Ή σοκολάτα της Έριδος" με το 1ο βραβείο μυθοπλασίας. Κάθε φορά που την βλέπω με κάνει να χαμογελάω ακόμα περισσότερο και να σκέφτομαι πόσο πολύ θα αρέσει στα παιδιά του νηπιαγωγείου!
Με αυτή την ταινία στο φετινό 10ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού μήκους βραβεύτηκε η εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής και συνάδελφος Σοφία Κουτσάκη που γνωρίζω και που εκτιμώ βαθύτατα. Όπως είπα και στην αρχή της ανάρτησης, η χαρά μου είναι διπλή γιατί η Σοφία που τώρα υπηρετεί και στο 2ο δημοτικό σχολείο Ρόδου όταν πρωτοξεκίνησε την εκπαιδευτική της πορεία το 2012 υπήρξε δασκάλα της κόρης μου στα πρώτα της βήματα στο 1ο δημοτικό σχολείο Ρόδου.
Παρ'όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως εκπαιδευτικός ειδικότητας λόγω της μετακίνησης της σε τρία διαφορετικά σχολεία προκειμένου να συμπληρώσει το ωράριο της με ότι συνεπάγεται αυτό η Σοφία δεν σταματά να είναι δημιουργική και να αγαπάει αυτό που κάνει.
Η ίδια αναφέρει:
"Το 2012 εργάστηκα για πρώτη φορά σε σχολείο ως εκπαιδευτικός θεατρικής Αγωγής. Ευτυχώς εκτός από το πτυχίο του τμήματος θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών είχα τότε και ένα Μεταπτυχιακό Δίπλωμα με ειδίκευση στο Μουσικό Θέατρο από τη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου το οποίο με βοήθησε να προσεγγίσω τους μαθητές μου χρησιμοποιώντας περισσότερο την καλλιτεχνική γλώσσα της μουσικής και του θεάτρου και λιγότερο την ακαδημαϊκή.
Οι κινηματογραφικές πρακτικές μου χτύπησαν την πόρτα αρχικά ως λύσεις ανάγκης , ανεβάζοντας παραστάσεις «κινημοτοθέατρο» καθαρά για πρακτικούς λόγους. Δεν υπήρχαν τα τεχνικά μέσα ,τα σκηνικά και όλα αυτά που χρειαζόμουν για να ολοκληρώσω τις παραστάσεις μου στον χώρο του σχολείου οπότε άρχισα να πειραματίζομαι χρησιμοποιώντας εμβόλιμες κινηματογραφικές σκηνές τις οποίες δούλευα παράλληλα για να υποδηλώσω την εξωσκηνική δράση αποκτώντας περισσότερη ελευθερία.
Από το 2016 και μετά όταν καταργήθηκε το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής από τις δύο μεγάλες τάξεις του δημοτικού τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα καθώς όλοι οι εκπαιδευτικοί της δικής μου ειδικότητας έπρεπε να μοιράζονται σε 3 σχολεία και πάνω προκειμένου να συμπληρώσουν το ωράριο τους.
Η καθιερωμένη μεγάλη παράσταση που ανεβάζαμε στο τέλος της χρονιάς με την έκτη τάξη ήταν πλέον παρελθόν. Έχοντας ελάχιστο χρόνο σε κάθε σχολική μονάδα και δουλεύοντας πλέον με παιδιά ως την Δ δημοτικού η θεατρική παράσταση έπαψε να είναι ζητούμενο. Διδάσκω σε 24 διαφορετικά τμήματα σε 3 ή 4 διαφορετικά σχολεία, μιλάω με 3 ή 4 διευθυντές και άλλους τόσους συλλόγους διδασκόντων.
Μέσα σε όλη αυτή τη δυσκολία η δημιουργικότητα μου βρήκε διέξοδο αποκλειστικά στη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους. Το 2018 αποφάσισα να βασίσω την διπλωματική μου εργασία -κάνοντας ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στο αρχαίο θέατρο- στην μεταφορά μιας αρχαίας τραγωδίας σε παιδιά του δημοτικού και την αξιοποίηση της ως εργαλείο εκπαιδευτικό για την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της κριτικής σκέψης. Το καλλιτεχνικό μέσο που επέλεξα ήταν μια ταινία μικρού μήκους. Δουλεύοντας διαθεματικά αποφάσισα να συνδέσω το μάθημα της ιστορίας της Δ δημοτικού με την δική μου εκπαιδευτική πρόταση και έρευνα. Έτσι προέκυψε η ταινία «Μήδεια» την οποία δημιούργησα με παιδιά από το 5ο Δημοτικό σχολείο Ρόδου. Με αυτή την ταινία συμμετείχα ως εισηγήτρια εργαστηρίου στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας με τίτλο:«Οι τέχνες στο Ελληνικό Σχολείο: παρόν και μέλλον» και αυτή ήταν η πρώτη φορά που αποφάσισα να δείξω τη δουλειά μου σε ένα ευρύτερο επιστημονικό κοινό, με επιτυχία.
Έχοντας πλέον λύσει τα τεχνικά προβλήματα της εικόνας και ήχου μέσα από δικές μου πρακτικές μπορώ πλέον αυτόνομα να ολοκληρώνω τις σχολικές ταινίες μου με το λιγότερο δυνατό κόστος και χρόνο. Επειδή δεν έχω μια σταθερή βάση είναι απαραίτητο να μπορώ να δουλεύω όλα τα στάδια της ταινία μου χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια. Όμως πέρα από το τεχνικό μέρος στις ταινίες μου δίνω πολύ μεγάλη σημασία στην συμμετοχή των παιδιών και στην μύηση τους στην καλλιτεχνική γλώσσα της υποκριτικής , του θεάτρου και του κινηματογράφου.
«Η Σοκολάτα της Έριδος» ήταν μια ταινία 13 λεπτών που όμως δουλεύτηκε με τα παιδιά μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Και φυσικά συνδέεται και αυτή διαθεματικά με το μάθημα της ιστορίας της Γ δημοτικού. Επίσης συνδέεται με το σχολικό περιβάλλον την καθημερινότητα των παιδιών καθώς και την αλληλεπίδραση τους με τα άλλα παιδιά.
Η συζήτηση πάνω στο θέμα του σεναρίου είναι το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας. Τους πρώτους μήνες δεν υπήρχε η κάμερα υπήρχαν οι αυτοσχεδιασμοί και οι ακροάσεις για την διανομή των ρόλων. Επειδή τα παιδιά δεν έχουν συνηθίσει να δουλεύουν με το δικό μου τρόπο αρχικά μεταφέρουν τις πρακτικές των σχολικών γιορτών των δασκάλων πράγμα το οποίο πρέπει να αποβάλουμε προκειμένου να γίνουμε αληθινοί και δημιουργικοί. Υπάρχουν αντιδράσεις όλοι θέλουν να είναι πρωταγωνιστές όμως σιγά σιγά καταλαβαίνουν ότι το μεγαλύτερο κέρδος είναι η συμμετοχή όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι.
Τα γυρίσματα έγιναν εξολοκλήρου στο χώρο του σχολείου και αυστηρά μέσα στο διδακτικό μας ωράριο. Τα παιδιά δε χρειάστηκε να προμηθευτούν απολύτως τίποτα χρησιμοποιήσαμε ό,τι είχε ο καθένας από το σπίτι ενώ οι γονείς δεν χρειάστηκε να μπουν σε κόπο ή να φέρουν τα παιδιά στο σχολείο εκτός ωραρίου. Αυτό απλά έρχεται να δείξει ότι μπορούμε με τα ελάχιστα μέσα και χωρίς να χρειαστεί να μπουν τα παιδιά και οι γονείς σε διαδικασίες να φτιάξουμε μια πολύ καλή σχολική ταινία.
Βέβαια η ταινία εκτός από τον καλλιτεχνικό της ρόλο εξυπηρετεί και εκπαιδευτικούς σκοπούς θέτοντας καίρια ζητήματα και βάζοντας τα παιδιά εκτός από τη θέση του πρωταγωνιστή στη θέση του σκεπτόμενου παρατηρητή.
Η διάκριση μας χαροποίησε πολύ όμως η χαρά που πήραν τα παιδιά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και κατά τη θέαση του τελικού αποτελέσματος ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας μας! Εκτός από την παραγωγή σχολικών ταινιών εκπαιδεύω τους μαθητές μου στην θέαση ταινιών μικρού μήκους πιστεύοντας ακράδαντα ότι το κινηματογραφικό προϊόν μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο στην μαθησιακή διαδικασία."
Επιπλέον στον ίδιο διαγωνισμό το δημοτικό σχολείο της Παστίδας απέσπασε το 2ο βραβείο στην κατηγορία Αφίσα, η οποία ήταν μέρος της ταινίας «Ένα ποδήλατο με παραφάγκα» μια ταινία που εστιάζει στις δύσκολες συνθήκες ζωής των Δωδεκανησίων επί Ιταλοκρατίας, μια ταινία επίκαιρη αφού μόλις εχτές η Δωδεκάνησος γιόρτασε ελεύθερη για μία ακόμη φορά την ενσωμάτωση της στην Ελλάδα το 1947.
Υπέροχες δημιουργίες κάθε μια μοναδική αποδεικνύουν ότι οι εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, ειδικότητες έχουν και όρεξη και αγάπη και κυρίως θέληση να δημιουργούν και να αποτελούν πρότυπα μίμησης εργατικότητας και δημιουργικότητας για τα παιδιά μας. Τα θερμά μας συγχαρητήρια αγαπητοί συνάδελφοι, τα θερμά μας συγχαρητήρια αγαπημένα παιδιά του 3ου νηπιαγωγείου Αρχαγγέλου, του 2ου δημοτικού σχολείου Ρόδου, του δημοτικού σχολείου Παστίδας.Καλή δημιουργική συνέχεια σε ό,τι κάνετε.Είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Γιατί;;;Γιατί θα το κάνετε με αγάπη!!!!
Ιωάννα μου σε ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφή