Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020

Ποντιακός ελληνισμός: Μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον.

 Με  το  1o ΒΡΑΒΕΙΟ  πανελλαδικά διακρίθηκε το  22ο Νηπιαγωγείο Ρόδου με  την παιδαγωγική καθοδήγηση  των εκπαιδευτικών, Σ. Μαντικού και την Π. Μπαρτσώτα, στην κατηγορία «ταινίες» με την ταινία τους: «Παναγία Σουμελά, ένας θρύλος μια ιστορία» που περιλαμβάνει έργα αποκλειστικά των παιδιών.

Το 22ο Νηπιαγωγείο Ρόδου συμμετείχε στον Μαθητικό Διαγωνισμό «Ποντιακός ελληνισμός: Μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον».

Στον ίδιο διαγωνισμό και στην ίδια κατηγορία, το 2ο ΒΡΑΒΕΙΟ πήρε το 3ο Νηπιαγωγείο Καλυθιών  με την ταινία τους 《Η Τρυγόνα, Η Κορώνα》 η οποία πλαισιώθηκε από το ομώνυμο τραγούδι-νανούρισμα  σε στίχους Αργυρού Νίτσας και μουσική Αντρέα Κομπόση. Το τραγούδι ερμήνευσε η Ιωάννα Κουταλίδου. Τα παιδιά με την βοήθεια των νηπιαγωγών τους Αργυρού Νίτσας, Παπαφιλίππου Μαρίας, Ιωάννας Σολωμού, Ασπασίας Γιαρενάκη και Τραγιαννής Αρβανίτη στήσαν γέφυρες ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, έμαθαν για τους Έλληνες του Πόντου και το ξεριζωμό από την πατρίδα τους.

Τον διαγωνισμό συνδιοργάνωσαν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, το υπουργείο Εσωτερικών (τομέας Μακεδονίας και Θράκης) και το τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, με την υποστήριξη της  Έδρας Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ Έδρας και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών.

Ο διαγωνισμός είχε ως βασική επιδίωξη να γνωρίσουν οι μαθητές όλων των βαθμίδων την ιστορία, τον πολιτισμό και τη συμβολή του ποντιακού ελληνισμού στην ανάπτυξη της Ελλάδας και στη διαμόρφωση της πολιτιστικής της ταυτότητας.

Το πρόγραμμα τελούσε υπό την αιγίδα της ελληνικής εθνικής επιτροπής για την Unesco πανελλήνιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ποντιακός ελληνισμός: μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

"Η δική μου Βιοηθική"

 


1ο βραβείο στις μαθήτριες του 4ου Γενικού Λυκείου Ρόδου στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό "Η δική μου Βιοηθική"!

Διοργανώθηκε από την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής (ΕΕΒ) και το Εργαστήρι Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και συμμετείχαν πολλά δημόσια και ιδιωτικά Λύκεια της χώρας. Η επιτροπή αξιολόγησης, αποτελούμενη από την Πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής κ. Ρεθυμιωτάκη Ελένη, μέλη της και δύο επιστημονικούς συνεργάτες της, έκρινε τις εργασίες με βάση την πρωτοτυπία της προσέγγισης των θεμάτων και την πληρότητα της παρουσίασης, ιδίως ως προς την ανάδειξη των σχετικών ηθικών διλημμάτων.

Το 4ο Γενικό Λύκειο Ρόδου συμμετείχε στο διαγωνισμό με ένα παιχνίδι ρόλων με θέμα "Νευροηθική: Brain building - Ποιος θα χαράξει τα όρια;".

Η Γιαννακλή Γεωργία, μαθήτρια της Β’ τάξης, στο ρόλο της δημοσιογράφου, η Σάββενα Δέσποινα μαθήτρια της Β΄ τάξης, στο ρόλο της μαθήτριας, η Σαμιωτάκη Δανάη – Κωνσταντίνα μαθήτρια της Β΄ τάξης, στο ρόλο της βιοεπιστήμονα, ειδικευμένης στη νευροβιολογία, η Τουρκοδημήτρη Στεφανία της Γ’ τάξης , στο ρόλο της δικηγόρου και η Χατζηδάκη Μαριάννα, μαθήτρια της Β΄ τάξης, στο ρόλο της μητέρας που το παιδί της προετοιμάζεται για τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Τα "ΤΕΡΑΤΑΚΙΑ εν δράσει "έψαξαν και βρήκαν την "δημοσιογράφο" Γεωργία Γιαννακλή σε μια προσπάθεια να αναδείξουν το πως βίωσαν οι μαθήτριες το εγχείρημα αυτό και τελικά τι αποκόμισαν από τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό.

Η Γεωργία Γιαννακλή σχετικά, μας ανέφερε και την ευχαριστούμε πολύ:
"Συμμετέχοντας με την ομάδα του σχολείου μου στον πανελλήνιο διαγωνισμό με θέμα "Η
δική μου βιοηθική" είχα την ευκαιρία να αποκομίσω πολύτιμες
εμπειρίες και να βιώσω ιδιαίτερα όμορφες στιγμές. Σε συνεργασία με τις
καθηγήτριες και τις συμμαθήτριές μου δημιουργήσαμε το βίντεο "Brain
building-Ποιος θα χαράξει τα όρια;" αναδεικνύοντας ένα θέμα που ακόμα
δεν έχει απασχολήσει την επικαιρότητα στη χώρα μας, αλλά είμαι σίγουρη
πως σύντομα « θα χτυπήσει την πόρτα μας». Πρόκειται για το ντοπάρισμα του
εγκεφάλου, μέσω της χρήσης φαρμακευτικών σκευασμάτων που υπόσχονται να
ενισχύσουν τις επιδόσεις και τις βαθμολογίες των μαθητών στις εξετάσεις. Η
συζήτηση προσέγγισε το θέμα από ηθική άποψη, διερευνώντας αν είναι
θεμιτή ή όχι η χρήση τέτοιων σκευασμάτων. Το πιο σημαντικό σε αυτή τη
διαδικασία ήταν ότι εμείς οι μαθητές αναλάβαμε ρόλο πρωταγωνιστικό,
κάτι που μας βοήθησε να αντιληφθούμε την αξία της ενεργού συμμετοχής στην
ανακάλυψη και κατασκευή της νέας γνώσης, αλλά και να πιστέψουμε στην πολύτιμη συμβολή του διαλόγου για τη βαθύτερη κατανόηση ενός θέματος.

Συχνές ήταν οι αμφιβολίες σχετικά με την ορθότητα των λεγομένων και την καταλληλότητα των μεθόδων που χρησιμοποιούσαμε. Όμως αυτή η αβεβαιότητα μετατρεπόταν σε δύναμη που γονιμοποιούσε συνεχώς νέες ιδέες και προτάσεις για βελτίωση. Το τελικό αποτέλεσμα μάς άφησε όλους ικανοποιημένους και μάς γέμισε με υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση για το μέλλον. 

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τις καθηγήτριές μου: την κυρία Ανδρομάχη Ρέμπελου, φιλόλογο, την κυρία Αγγελική Τενέντε, βιολόγο και την κυρία Ελένη Φλουρή φυσικό για την άψογη καθοδήγηση και ηθική υποστήριξη που μας προσέφεραν, αλλά και τις συμμαθήτριές μου :Δέσποινα Σάββενα, Δανάη Σαμιωτάκη, Στεφάνια Τουρκοδημήτρη και Μαριάννα Χατζηδάκη για τη σπουδαία και πολύ διασκεδαστική συνεργασία, καθώς και τους διοργανωτές την Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής (ΕΕΒ) και το Εργαστήρι Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που μας έδωσαν αυτήν την ευκαιρία.

Τέλος, θέλω να ενθαρρύνω όλα τα παιδιά του σχολείου να αγκαλιάζουν με

θέρμη τέτοιες πρωτοβουλίες και να συμμετέχουν με πρωτότυπες δημιουργίες

αναδεικνύοντας και το βαθύτερο παιδευτικό ρόλο που πρέπει να έχει η

σύγχρονη εκπαίδευση."


Και με αυτά τα όμορφα λόγια της Γεωργίας κλείνουμε την αναφορά στο 1ο βραβείο στις μαθήτριες του 4ου Γενικού Λυκείου Ρόδου στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό "Η δική μου Βιοηθική" και ευχόμαστε να δούμε και άλλες παρόμοιες δουλειές μαθητών που αναδεικνύουν ότι η εκπαίδευση σήμερα χρησιμοποιεί ποικίλες μεθόδους και καταρρίπτει στερεότυπα καθώς  ορίζει τους μαθητές της ταυτόχρονα  πρωταγωνιστές και αποδέκτες των καρπών της. 

Θερμά συγχαρητήρια στον 4ο Λύκειο Ρόδου. 

Ευχαριστούμε πολύ  την Γεωργία  για την ανταπόκριση της  και της ευχόμαστε καλή δημιουργική συνέχεια!!






Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020

ΔΥΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ “ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΠΙΤΙ … ΜΑΖΙ ” ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ eTwinning


Μέσα σε αυτήν την νέα πραγματικότητα που αιφνίδια προκάλεσε η πανδημία του Covid-19 και με τα σχολεία να αναστέλλουν την λειτουργία τους, αξιόλογοι εκπαιδευτικοί δημιούργησαν το έργο «Μένουμε σπίτι μαζί» μέσω της δράσης  του  «eTwinning η Κοινότητα των Σχολείων της Ευρώπης». 
Ο ενθουσιασμός στην εκπαιδευτική κοινότητα ήταν τόσο μεγάλος που η συμμετοχή στο έργο έφτασε να αριθμεί 225 σχολεία, 300 εκπαιδευτικούς και περίπου 4800 μαθητές από όλη την Ελλάδα! 
Το πρόγραμμα διακρίθηκε από την κεντρική υπηρεσία του eTwinning στις Βρυξέλλες https://www.etwinning.net/en/pub/newsroom/highlights/staying-home-with-etwinning---.htm ως έργο καλής πρακτικής  για όλη την ευρωπαϊκή εκπαιδευτική κοινότητα και το ΙΚΥ (επίσημος φορέας υλοποίησης έργων Erasmus+) προβάλλει το έργο στην επίσημη ιστοσελίδα του.
Από την όμορφη Ρόδο μας στην δράση πήραν μέρος το
3/θέσιο  Νηπιαγωγείο Παστίδας και το 2/θέσιο Νηπιαγωγείο Σορωνής.

Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν τα παιδιά να συμμετέχουν σε αποστολές από το σπίτι όπως να ζωγραφίσουν, να κάνουν cambing στο σπίτι, να ακούσουν ένα παραμύθι για τα ψέμματα της πρωταπριλιάς και να ζωγραφίσουν, να φτιάξουν πύργους ψηλούς,όσο πιο ψηλούς γίνεται, από ρολά, να κάνουν δραστηριότητες για το Πάσχα όπως να ζωγραφίσουν τις πιο όμορφες εικόνες ενός Πασχαλινού ποιήματος, να φτιάξουν λαζαράκια, τσουρέκια και κουλουράκια και να στείλουν φωτογραφίες την συνταγή και τα χειροποίητα εδέσματα, να βάψουν αβγά με τους πιο ευφάνταστους τρόπους, να διαβάσουν και να ζωγραφίσουν πασχαλινά παραμύθια, να κάνουν κατασκευές και ακροβατικά με αληθινά αβγά κ.α. Επιπλέον έκαναν εξ΄αποστάσεως πειράματα και φωτογράφισαν τα αποτελέσματα, έφτιαξαν λουλούδια και πρωτομαγιάτικα στεφάνια στο σπίτι και έστειλαν φωτογραφικό υλικό. Βρήκαν τα καλύτερα υλικά για μια σούπερ συνταγή για την γιορτή της μαμάς, έπαιξαν παιχνίδια με αποστολές μέσα σε ηλεκτρονικά μουσεία και έφτιαξαν το δικό τους ηλεκτρονικό μουσείο φωτογραφίζοντας παλιά αντικείμενα των δικών τους. Τέλος δημιούργησαν το δικό το ταξιδιωτικό  οδηγό φωτογραφίζοντας τα πιο όμορφα μέρη της ΡΟΔΟΥ. Με τις  φωτογραφίες των παιδιών οι νηπιαγωγοί συνέθεσαν  και το τελικό προϊόν.

Υπέροχες δουλειές από συναδέλφους μας δείχνουν ότι κάποιοι εκπαιδευτικοί σε δύσκολες συγκυρίες βρήκαν τον τρόπο όχι μόνο να μην χάσουν την επαφή με τους μαθητές τους αλλά έκαναν ένα βήμα παραπάνω. Έφεραν τα παιδιά τους σε επαφή με χιλιάδες άλλους μαθητές στην Ελλάδα ανταλλάσσοντας  ιδέες και δημιουργίες.

Τα νηπιαγωγεία Παστίδας και Σορωνής γι' αυτό το υπέροχο ταξίδι ευχαριστούν την Συντονιστική Ομάδα του έργου: Μαρίνα Ζαχαρία, Αριάδνη Ευαγγελοπούλου, Καλλιόπη Παπουτσάκη, Κικιλία Τσουκαλά, Κατερίνα Ίλτσιου, Δήμητρα Γιάγκογλου, Κική Μιχαλάρου, Δέσποινα Παρταλά, Αγορίτσα Τζήμα, Μαργαρίτα Σαμουτιάν, Γρηγορία Θεοδωρίδου, Ελένη Χατζηστεφάνου, Αθηνά Ζησοπούλου, Μαρία Γιαννίκη.

Συγχαρητήρια ΠΑΣΤΙΔΑ και ΣΟΡΩΝΗ!!

Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να δείτε συγκεντρωτικά τις δραστηριότητες του έργου.
Παστίδα
Σορωνή




Οι παρακάτω σύνδεσμοι  παραπέμπουν  στα ιστολόγια  των δύο σχολείων.
Παστίδα

Σορωνή






Τρίτη 16 Ιουνίου 2020

Σεισμοειδικοί: Ο σεισμογράφος των παιδιών των Γ1 και Γ2 τάξεων του 5ου Δημοτικού σχολείου πόλεως Ρόδου στους 10 καλύτερους !!!!

Τα παιδιά τα τελευταία χρόνια έρχονται πολλές φορές αντιμέτωπα με ειδήσεις για φυσικές καταστροφές που αφορούν σε σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές. Πώς τις διαχειρίζονται; Τι γνωρίζουν σχετικά με τα θέματα αυτά και τι νιώθουν;

Ιδιαίτερα οικείο τους είναι τα φαινόμενο των σεισμών καθώς η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη και την έκτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο από άποψη σεισμικότητας.

Στα πλαίσια της ευασθητοποίησης και της ενημέρωσης των παιδιών καθώς και της προετοιμασίας τους σε περίπτωση σεισμού φέρνοντας τα σε επαφή με τα μέτρα προστασίας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το σεισμό,  το 5ο Δημοτικό σχολείο πόλεως Ρόδου και συγκεκριμένα ο τάξεις Γ1 και Γ2 υλοποίησαν το σχολικό έτος 2019-2020 ένα πρόγραμμα OPEN SCHOOLS FOR OPEN SOCIETES με τίτλο: 
ΣΕΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ
ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ, ΕΙΜΑΙ ΣΕΙΣΜΟΕΙΔΙΚΟΣ.
με υπεύθυνους  εκπαιδευτικούς
την κα Κυρίτση Ελισάβετ και 
την κα Παπαζαχαρίου Ειρήνη Ανθή. 

Το πρόγραμμα στόχευε να γνωρίσουν τα παιδιά το φαινόμενο των σεισμών και των ηφαιστείων, να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους σχετικά με τους σεισμούς και να μάθουν τρόπους αποτελεσματικής προστασίας από τους σεισμούς.

Αφορμή υπήρξε το μάθημα της ιστορίας Γ΄Δημοτικού σχετικά με την Τιτανομαχία και τον μύθο του Εγκέλαδου. Επιπλέον εκείνη την περίοδο τα παιδιά είχαν έντονα προβληματιστεί  από τον σεισμό μαγέθους 6,1 ρίχτερ στην Αλβανία. 

Κι έτσι ξεκίνησαν όλα. Τα παιδιά παρακολούθησαν σχετικά βίντεο και έγιναν συζητήσεις γύρω από τι γνωρίζουν και πως αισθάνθηκαν όταν βίωσαν έναν σεισμό κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Αργότερα, ενημερώθηκαν από ειδικούς παρακολουθώντας  συνεδρία -εξ αποστάσεως. Έθεσαν τα ερωτήματα τους και πήραν απαντήσεις με απλή ορολογία της επιστήμης έτσι ώστε να γίνει κατανοητή από τους μαθητές της Γ τάξης του Δημοτικού.

Προχώρησαν σε πειράματα και προσομοιώσεις ώστε να κατανοήσουν καλύτερα το εσωτερικό της γης, τις λιθοσφαιρικές πλάκες, τις τεκτονικές πλάκες και τα ρήγματα κι εν τέλει το φαινόμενο του σεισμού.

Δέχτηκαν επίσκεψη και ενημερώθηκαν από το Αυτοτελή Γραφείο πολιτικής προστασίας του Δήμου Ρόδου για θέματα σχετικά με την ετοιμότητα και ασφάλεια στο σχολικό περιβάλλον.

Επιπλέον υλοποιήθηκε έκτακτο σχέδιο σεισμικής άσκησης με ιδιαίτερη επιτυχία.

Επιπρόσθετα το πρόγραμμα περιελάμβανε την κατασκευή ηφαιστείων με στόχο την κατανόηση της ύπαρξής τους καθώς παγκοσμίως καταγράφονται 500 κοιμισμένα και ενεργά ηφαίστεια.

Όμως οι μικροί σεισμοειδικοί δεν σταμάτησαν εκεί. Κατασκεύασαν  δύο σεισμογράφους, έναν από απλά και άχρηστα υλικά κι έναν ακόμα πολύ πιο εξελιγμένο με την βοήθεια ειδικών. Ειδικότερα με τον τελευταίο τα παιδιά πήραν μέρος στον εκπαιδευτικό διαγωνισμό "Φτιάξε το δικό σου σεισμογράφο"ο οποίος διοργανώθηκε από την ελληνογερμανική Αγωγή σε συνεργασία με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής πολιτικής. Η συμμετοχή τους διακρίθηκε ανάμεσα στις 10 καλύτερες και ανήκουν στους νικητές του φετινού διαγωνισμού.
Πολλά συγχαρητήρια σε παιδιά και εκπαιδευτικούς !!!


Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020

Τα παιδιά της...καραντίνας δημιουργούν και διακρίνονται! Μαρία-Νικολέτα Νικόλη μαθήτρια της Γ' Δημοτικού του Δημοτικού Σχολείου Παραδεισίου: Πολλά συγχαρητήρια!!

Και τα σχολεία άνοιξαν πια όλα, με τελευταία στη σειρά  τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία, με την ίδια μέριμνα και τα ίδια μέτρα που πάρθηκαν και στη δευτεροβάθμια.

Οι αίθουσες δεν είναι πια μονάχες. Γέμισαν παιδιά!! Καθισμένα εντούτοις το κάθε ένα μόνο του στο θρανίο και σε απόσταση 1,5 μέτρο  το ένα  από το άλλο.Και οι αυλές δεν είναι πια άδειες. Απέκτησαν ξανά ήχους, φωνές, γέλια,  πειράγματα, ποδοβολητά!!!Αλλά το παιχνίδι των παιδιών  δεν είναι τόσο  ομαδικό πια. Είναι μάλλον παράλληλο.Αλλά τα  παιδιά είναι τα ίδια που για σχεδόν τρεις ολόκληρους μήνες ήταν έγκλειστα.

Νέοι κανόνες, νέα δεδομένα. Πολλά από αυτά δεν θυμίζουν σε τίποτα  αυτά που ήξεραν οι μαθητές μέχρι σήμερα. Τους φαίνονται περίεργα ίσως και υπερβολικά όλα αυτά αλλά τα ακολουθούν.

Τουλάχιστον προσπαθούν!

Κι ενώ ζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις  στις οποίες προσπαθούν να ανταποκριθούν, οι συμμαθητές τους και οι εκπαιδευτικοί τους  παραμένουν οι  ΙΔΙΟΙ και αυτό είναι και το μόνο  που τους παρέχει ασφάλεια,  που τους κάνει να αισθάνονται άνετα με αυτές τις αλλαγές. 

Βλέπετε εκπαίδευση πρωτίστως είναι τα πρόσωπα και οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους και τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά την αλληλεπίδρασή τους.

Η νέα γνώση που παρέχεται δεν γίνεται κτήμα του μαθητή  αν αυτή δεν συνοδεύεται από συναισθήματα χαράς  και ασφάλειας αποτέλεσμα της  εκπαιδευτικής διαδικασίας της οποίας κύριοι πυλώνες είναι  παιδιά και εκπαιδευτικοί. 

Έτσι και τώρα μέσα από συναισθήματα χαράς και ασφάλειας που μόνο οι σχέσεις μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών γεννούν, τα παιδιά κατακτούν την νέα γνώση, ζουν τη νέα όλο μέτρα πραγματικότητα, την μετά καραντίνα, την φτου ξ' ελευθερία, την σου την σκάσαμε κύριε Κοροναϊέ εποχή. (#Cross fingers#keep convid19 away#)

Πρώτες μέρες ξανά, λοιπόν,  στο σχολείο...

"Πώς περάσατε τους μήνες που ήμαστε κλειστά;"ρώτησε η δασκάλα τα παιδιά.

Δεν υπήρξε συνάδερφος πιστέψτε με, που να μην ρώτησε τους μαθητές του αυτό ακριβώς! 
Κι οι απαντήσεις περίπου οι ίδιες. Απαντήσεις που διχάζουν.
Να μερικές από αυτές..
-Καλά ήταν, αλλά βαρέθηκα.
-Ωραία.
-Στην αρχή φοβήθηκα.
-Μια χαρά.Μου άρεσε που τρώγαμε όλοι μαζί.
-Έπαιζα όλη μέρα...
- Μου έλειπαν οι φίλοι μου
-Έπαιζα στην αυλή μου αλλά βόλτες δεν πηγαίναμε γιατί θα αρρωσταίναμε.
-Δεν μου άρεσε να κάθομαι συνέχεια στο σπίτι.
-Ωραία, ήταν αλλά μου έλειπες κυρία!!
-Εμείς κάναμε πολλά πράγματα με την μαμά μου....Δεν πήγαινε στη δουλειά.Ωραία ήταν!
-Εντάξει.. ωραία  ήταν αλλά δεν είχα πολλούς φίλους..........

Απαντήσεις που δηλώνουν ανησυχία, φόβο, χαρά, λύπη, στενοχώρια....

Ανάμεικτα συναισθήματα!

Και πόσο λογικό είναι αυτό όταν παιδιά καλούνται να αντιμετωπίσουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση τόσο αιφνίδια. 

Η μαθήτρια της Γ' Δημοτικού του Δημοτικού Σχολείου Παραδεισίου ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΝΙΚΟΛΗ είναι ένα από τα παιδιά της καραντίνας και  περιγράφει πολύ όμορφα  αυτό ακριβώς, τα ανάμεικτα συναισθήματα της που της προκάλεσε ο  αναγκαστικός εγκλεισμός με το παρακάτω χειρόγραφο σημείωμα που μου έστειλε και την ευχαριστώ.
Τα ανάμεικτα αυτά συναισθήματα όμως  αποτυπώνονται πολύ όμορφα και  στη ζωγραφιά της για τον Κορονοϊό με την οποία η Μαρία Νικολέτα διακρίθηκε ανάμεσα σε 1528 παιδιά στον Πανελλήνιο διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε από τις 18 Μαρτίου  έως τις 12 Απριλίου με θέμα 《Μικροί εικονογράφοι》απο τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.

Η ζωγραφιά της όχι μόνο διακρίθηκε αλλά συμπεριλήφθηκε στις 50 καλύτερες εικόνες και θα φιλοξενηθεί στις σελίδες ενός βιβλίου με τίτλο 《Με τη σκέψη μου αγκαλιάζω τον κόσμο》.
Αναμένοντας το βιβλίο από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική που θα παρουσιάζει το πώς βίωσαν τα παιδιά τα αναγκαστικά μέτρα για τον Κορονοϊό, τις ανησυχίες τους και τις ελπίδες τους...

Να ευχηθούμε ολόψυχα ...

Αυτό που έζησαν τα παιδιά της καραντίνας και του εγκλεισμού ..να μην το ξαναζήσουν ποτέ ξανά.

Και το βιβλίο που θα φιλοξενήσει τη ζωγραφιά της Μαρίας Νικολέτας να υπάρχει για να μας θυμίζει μόνο, ότι ακόμα κι αν όλα δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε οι άνθρωποι πάντα βρίσκουν  τον τρόπο να δημιουργούν...και αυτό είναι Ζωή!!
Συγχαρητήρια Μαρία Νικολέτα! 
Καλή Δημιουργική συνέχεια!!!!

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

Φτου ξ' Ελευθερία!!


Σκέφτομαι.

Πάει πολύς καιρός  που στις σελίδες του  σχολικού ημερολογίου Δράσεων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ΤΕΡΑΤΑΚΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ δεν έχει καταγραφεί τίποτα. 
Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, χωρίς παιδιά στα σχολεία. Χωρίς εκπαιδευτικούς ανάμεσά τους......

Η εκπαίδευση στην εντατική ...
Η καρδιά της χτυπάει αμυδρά ..
Αλλά χτυπάει......

Περιμένει να επανέλθει. Να χτυπήσει δυνατά. Και θα χτυπήσει, γιατί τα παιδιά όσο κι αν δεν το πιστεύουν οι μεγάλοι το αγαπούν το σχολείο και θέλουν να γυρίσουν στα θρανία.

Αρκεί οι μεγάλοι  να θυμηθούν τα δικά τους σχολικά χρόνια. Όσο δύσκολα κι ήταν πάντα θυμούνται με νοσταλγία το κουδούνι του σχολείου. Τους συμμαθητές κι ας μην τα έβρισκαν πάντα μαζί τους.Τους καθηγητές τους και τους δασκάλους κι ας ένιωθαν την  πίεση των μαθημάτων. Έτσι κι οι μαθητές μας σήμερα ..

Σιγά σιγά θα επανέλθει η εκπαίδευση στους ρυθμούς που χτυπάει η καρδιά των παιδιών μας. Αυτά θα της δώσουν ζωή. Θα βγει από την εντατική  γιατί εκπαίδευση δεν νοείται πάρα μόνο με φυσική παρουσία όλων των παιδιών και των εκπαιδευτικών μέσα  σε μια σχολική τάξη. 

Προς το παρόν είναι καλωδιωμένη!Αναγκαίο κακό....Έτσι,πρότειναν  οι ειδικοί! 

Και  οι εκπαιδευτικοί προσπάθησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα με όλη τους τη θέληση να  αποκτήσουν δεξιότητες ώστε να την κρατήσουν στη ζωή ...έστω και Έτσι! Αλλά κι οι μαθητές και οι γονείς τους ως επί το πλείστον συνέβαλαν  και προσπάθησαν ξεπερνώντας δυσκολίες υλικοτεχνικής υποστήριξης και  δεξιοτήτων χειρισμού υπολογιστή. 

Και φτάσαμε σε ένα σημείο να μιλάμε για σταδιακή επάνοδο.. Για σταδιακή επαναφορά στη Ζωή...Δύσκολη η επαναφορά που σαστίζει τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς μετά από όλα αυτά που έχουν ακούσει. Κανείς όμως δεν φαντάζεται και δεν επιθυμεί εσαεί μια εκπαίδευση μπροστά σε έναν υπολογιστή. Αυτό δεν είναι εκπαίδευση! Είναι μια αναμετάδοση ήδη αποκτημένων γνώσεων και μια επαφή όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία αναγκαία λόγω εγκλεισμού αλλά όχι αυθεντική και ουσιώδης.

 ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι να βρίσκονται όλα τα παιδιά στην τάξη τους  με τον δάσκαλο... ...Και η αλληλεπίδραση ..να είναι μοναδική ..αυθεντική .. πλούσια σε συναίσθημα.. χωρίς παρεμβολές.
 Και ο νοών νοείτο.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι να επανέλθει η Ζωή του σχολείου σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Τα σχολεία να  ξανακάνουν ΔΡΑΣΕΙΣ από αυτές που μόνον εκείνα ξέρουν να κάνουν. Να καμαρώσουμε τα παιδιά σε συναυλίες, γιορτές, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας σε ομιλίες που διοργανώνουν όπως ο λόγος -αντίλογος και μας αφήνουν...άφωνους!

Κι όλα αυτά που έζησαν λόγω εγκλεισμού  να έχουν μόνο μορφωτικό χαρακτήρα, να  παραμείνουν στη μνήμη τους θυμίζοντάς τους ότι πρέπει να εκτιμούν κάθε τι στην καθημερινή σχολική ζωή. Τους ήχους, τα χρώματα, τις μυρωδιές, τις εικόνες, τα πρόσωπα. Γιατί αυτό το καθετί δεν είναι εν τέλει δεδομένο.

Σταδιακά, λοιπόν, και με προσοχή για ένα αυθεντικό σχολείο που αγαπάει και σέβεται τους μαθητές του.
Φτου ξ' Ελευθερία.......!!
Εις τον αιώνα των αιώνων! Αμήν!!

Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

Από το να μας λένε ότι δεν κάνουμε τίποτα ..Καλύτερα να κάνουμε λάθη!!

Λοιπόν τα δεδομένα είναι γνωστά.Τα σχολεία έκλεισαν, οι μαθητές μας είναι έγκλειστοι στο σπίτι, όπως κι εμείς άλλωστε. Με απόφαση της κυβέρνησης. Με δική της απόφαση!

Στο σχολείο πηγαίναμε για το διοικητικό μας έργο. Έτσι, μας είπαν, έτσι κάναμε και τελευταία μας είπαν να μην συναθροιζόμαστε παρά μόνο σε έκτατες περιπτώσεις, άρα πάει κι αυτό. 
Με δική τους απόφαση!

Και αρχίσαμε να ψάχνουμε πως να έρθουμε σε επαφή με τα παιδιά άλλος λίγο, άλλος πολύ, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ( email, skype, messenger, viber. Αργότερα οριστικοποιήθηκε το my sch και webex αν και για τα νηπιαγωγεία δεν ορίζεται καν η σύγχρονη εκπαίδευση). Είχαμε κι εμείς ανάγκη αυτήν την επαφή και το κάναμε.
Με δική μας απόφαση!

Από την αρχή  σε αυτό υπήρχε τόσο έντονη κινητικότητα και τόση θέληση από μέρος των εκπαιδευτικών που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύστηκαν από εξαιρετικές αναρτήσεις δουλειάς και δράσεων των συναδέλφων, έτσι ώστε ο ένας μάθαινε από τον άλλον και η καινούρια πραγματικότητα γινόταν πιο εύκολη για τον καθένα ξεχωριστά. Άλλωστε η γνώση πρέπει να διαχέεται, η ανταλλαγή απόψεων και η επικοινωνία είναι κρίσιμες και απαραίτητες  στην εκπαίδευση.

Λάθη  και αστοχίες έγιναν κι έχοντας δημοσιοποιήσει οι εκπαιδευτικοί δουλειά τους  προς χάριν της ανατροφοδότησης και του εμπλουτισμού της πρωτόγνωρης αυτής εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά και επειδή με αυτόν τον τρόπο ένιωθαν μέρος μιας κοινότητας και συναισθηματικά αυτό τους κάλυπτε...εκτέθηκαν.
Με δική τους ευθύνη!

ΑΛΛΑ όταν κάνεις  πράγματα μοιραία κάνεις και λάθη. Αν δεν κάνεις, δεν απολογείσαι για πράγματα που δεν έκανες.

Και δεν το έκαναν για κανένα λόγο άλλο πιστέψτε με πάρα μόνο γιατί τα παιδιά είναι η καθημερινότητά τους. Γιατί διακόπτοντάς τους τη συνήθεια της δουλειάς βγήκαν από την κανονικότητά τους και η απομόνωσή τους τους θύμιζε ότι κάτι δεν πάει καλά κι αυτό δεν το ήθελαν με τίποτα και ίσως για λίγο υπερέβαλλαν.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι και οι εκπαιδευτικοί .....
Δεν είναι ρομπότ να κάνουν πάντα το σούπερ το σωστό...να ρυθμίζουν συναισθήματα με ένα on/off κουμπάκι,
έχουν φοβίες και βιώματα...έχουν συνήθειες και ανάγκες...να θεωρούνται ενεργοί και στις επάλξεις.....για να μην βρεθεί κάποιος κάποτε να πει ότι κάνουν διακοπές.Έτσι δεν είπατε Κύριε....Πώς σας είπαμε;;;Ξεχασα!

Και απέδειξαν ότι και μάχιμοι  είναι και ακούραστοι και ανοιχτοί σε νέες ιδέες ....Μην τα ισοπεδώνουμε,λοιπόν, όλα .....μην βγάζουμε τα απωθημένα μας και μάλιστα σε περιόδους πρωτόγνωρες σε όλους ......
Με αγάπη 
Προς πάσα κατεύθυνση. 


Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020

Άδεια σχολειά ......

Πηγαίνοντας στο άδειο νηπιαγωγείο που εργάζομαι γιατί πηγαίνουμε περιστασιακά και κυλιόμενα με τις συναδέλφους για ανειλλημένες υποχρεώσεις που έμειναν μετέωρες συνάντησα κι άλλα άδεια σχολεία και έσπασε η καρδιά μου.

Πού πήγαν τα παιδιά, οι φωνές τους, τα παιχνίδια τους;;Δεν ακούγεται πια το κουδούνι, δεν ακούγονται πια οι εκπαιδευτικοί.
Άδεια κτήρια, άδειες αυλές...Σπίτια μας όλοι ....!!!!!
«ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ!! ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ!! Πολλές εκδοχές ένα το νόημα!! Τι λέξη κι αυτή...» σκέφτηκα. «Όλο φωνήεντα σαν να μου φωνάζει για να με τρομάξει, για να τρομάξει τα παιδιά.»

Ίσως θα έπρεπε μπας και συνετιστούμε λίγο και δεν το παίρνουμε τόσο αψήφιστα εμείς οι όχι και πολύ μεγάλοι...οι όχι και πολύ μικροί....

Τα παιδιά αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μας, τη στάση μας, την ψυχραιμία μας...

Αργά ή γρήγορα θα τελειώσει όλο αυτό και καλό θα είναι να τελειώσει με όσο λιγότερες απώλειες γίνεται.

Θα ξαναγεμίσουν τα σχολικά κτήρια με παιδικές φωνούλες, με εφηβικές συνομιλίες....με εκπαιδευτικές νουθετήσεις....θα ακουστεί και πάλι χαρμόσυνα....το ηλεκτρικό κουδούνι και ο διευθυντής-προϊστάμενος/η θα βγάλει ένα θερμό καλωσόρισμα στην προσευχή, πιο θερμό από εκείνο του Σεπτέμβρη που μας πέρασε.

Μέχρι τότε.....Τα σχολεία θα παραμένουν άδεια, ήσυχα χωρίς μιλιά αλλά η καρδιά τους θα χτυπάει δυνατά καλώντας μας πίσω. Τα χρώματα και οι ζωγραφιές τους θα είναι πιο ζωντανές από ποτέ και θα υπομένουν καρτερικά κι αυτά όπως κι εμείς να συναντηθούμε ξανά ............

Σχολεία πιο όμορφα από ποτέ😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍

           15ο Δημοτικό Σχολείο Ρόδο
          13ο Δημοτικό Σχολείο Ροδου



                       Προς το παρόν.....................

Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Κύπρος, Ελλάδα, Ομογένεια Εκπαιδευτικές γέφυρες 2019-2020

Τι κοινό έχει ένα νηπιαγωγείο, ένα δημοτικό και ένα λύκειο;
Πολλά αν θέλετε τη γνώμη μου. 
Ένα όμως είναι το βασικό!

Η αγάπη για τα παιδιά τους και η πεποίθηση ότι αυτά μπορούν να διαχειριστούν και να κατανοήσουν πολύ περισσότερα από ότι εμείς νομίζουμε. Και μάλιστα, όχι μόνο να τα κάνουν κτήμα τους αλλά και να δημιουργήσουν, από τις νέες γνώσεις που θα αποκτήσουν, καινούριες νεότερες, και επιπροσθέτως να παράγουν δεδομένα και  προϊόντα αξιόλογα προς αξιολόγηση και προς βράβευση στην Ελλάδα την Κύπρο και την ομογένεια χτίζοντας έτσι εκπαιδευτικές γέφυρες.

Συγκεκριμένα, στο φετινό διαγωνισμό για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ελλάδα, Κύπρος, Ομογένεια: Εκπαιδευτικές γέφυρες» της Πρωτοβάθμιας Σερρών βραβεύτηκαν 3 σχολεία της Ρόδου για τη συμμετοχή τους και τις δουλειές που κατέθεσαν το καθένα με το μοναδικό του τρόπο.

Tο λύκειο Αφάντου κέρδισε το 1ο βραβείο στην κατηγορία PROJECT  πραγματοποιώντας μια διερεύνηση των παράλληλων ιστορικών περιόδων που γνώρισαν το Δωδεκανησιακό Σύμπλεγμα και η Μεγαλόνησος τον 20ο αιώνα μέχρι την απελευθέρωσή τους από τον ξένο ζυγό (ιταλικό-αγγλικό). Υπό την επίβλεψη  των υπεύθυνων  καθηγητών  του Προγράμματος, της κ. Στυλιανής Βουτσά και κ. Βενέτιου Θωμίδη, τα παιδιά της Β΄Λυκείου  διερεύνησαν το θέμα μέσα από βιβλία, επισκέφτηκαν το Σύλλογο Κυπρίων και συνομίλησαν με το Διοικητικό Συμβούλιο, αναζήτησαν πηγές στο διαδίκτυο και κατέληξαν σε συμπεράσματα  που αποτελούν το PROJECT το οποίο και βραβεύτηκε.

Συγκεκριμένα οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί αναφέρουν :

«Το Project αυτό πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των Σχολικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου. Στους μαθητές της Β’ Τάξης του Γενικού Λυκείου Αφάντου προτάθηκε ως αντικείμενο εργασίας να ασχοληθούν με ένα ιστορικό θέμα που αφορά τόσο στον τόπο τους, τα Δωδεκάνησα, όσο και στην Κύπρο, στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος «Ελλάδα, Κύπρος: εκπαιδευτικές γέφυρες» και αποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Οι μαθητές προέρχονταν από τη Β’ Λυκείου και, συγκεκριμένα, από τα τμήματα Β1, Β2 και Β4. 

Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες, οι υπεύθυνοι καθηγητές πρότειναν κάποιες κεφαλαιώδεις βιβλιογραφικές αναφορές, όπως για παράδειγμα, την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΕ΄ που υπάρχει στη Βιβλιοθήκη του σχολείου μας, αλλά και άλλα βιβλία, τα οποία είτε υπήρχαν στη Βιβλιοθήκη του σχολείου (για παράδειγμα, «Δωδεκάνησα. Η πορεία προς την Ενσωμάτωση») είτε μας τα παρείχε ο Σύλλογος Κυπρίων Ρόδου (τα τελευταία αφορούσαν κυρίως στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ). 

Με τον Σύλλογο Κυπρίων Ρόδου και, συγκεκριμένα, με τον Πρόεδρό του, κ. Γεώργιο Συμεωνίδη, ήρθαν σε επαφή οι υπεύθυνοι καθηγητές του Προγράμματος, η κ. Στυλιανή Βουτσά κι ο κ. Βενέτιος Θωμίδης, και πραγματοποιήθηκε επίσκεψη των μαθητών στα γραφεία του Συλλόγου στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Εκεί,  οι μαθητές ερευνητές ξεναγήθηκαν στη Βιβλιοθήκη και μίλησαν με εκπροσώπους του Διοικητικού Συμβουλίου, ανταλλάσσοντας απόψεις για όσα τους εντυπωσίασαν ή προβλημάτισαν από αυτά που διάβασαν κατά τη διάρκεια της εκπόνησης του Project.
Επίσης, στο πλαίσιο της ευαισθητοποίησης για τα θέματα της Κύπρου, η υπεύθυνη καθηγήτρια Στυλιανή Βουτσά παρουσίασε στις 15 Δεκεμβρίου 2020 στο Νεστορίδειο Μέλαθρο της Ρόδου το βιβλίο που επιμελήθηκε ο κ. Σάββας Καλεντερίδης με τίτλο «Νικόλαος Κατούντας, ο Λεωνίδας της Κερύνειας» (εκδ. Ινφογνώμων 2019), σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Κυπρίων Ρόδου τιμώντας την παγκόσμια ημέρα θυμάτων Γενοκτονιών. Παρόντες ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα, κ. Κυριάκος Κενεβέζος, ο κ. Σάββας Καλεντερίδης και ο δημοσιογράφος κ. Παντελής Σαββίδης. Το περιεχόμενο του βιβλίου κοινοποιήθηκε μετά στους μαθητές του Project κι ακολούθησε συζήτηση στην τάξη για τα δραματικά γεγονότα του 1974, τα οποία οι μαθητές σε μεγάλο βαθμό αγνοούσαν.

Οι μαθητές εργάστηκαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό για την εκπόνηση της εργασίας, αναζητώντας και μόνοι τους πηγές στον Διαδίκτυο (όπως για παράδειγμα, την ηλεκτρονική διεύθυνση των archeia.moec.gov.cy) και δουλεύοντας ως επί το πλείστον στην αίθουσα Πληροφορικής του σχολείου, χωρισμένοι πάντα σε ομάδες και με την καθοδήγηση των υπεύθυνων εκπαιδευτικών. Οι μαθητές με οξυδέρκεια κατέληξαν σε κάποια συμπεράσματα ύστερα από την παράλληλη μελέτη των ιστοριών των δύο περιοχών. 

Στόχος της εργασίας υπήρξε η διερεύνηση των παράλληλων ιστορικών περιόδων που γνώρισαν το Δωδεκανησιακό Σύμπλεγμα και η Μεγαλόνησος τον 20ο αιώνα μέχρι την απελευθέρωσή τους από τον ξένο ζυγό (ιταλικό-αγγλικό). Επίσης, εξίσου σημαντική θεωρήθηκε η γνωριμία από πλευράς των μαθητών της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας, και συγκεκριμένα του τόπου τους (Ρόδος, Δωδεκάνησα) και της Κύπρου, και μάλιστα σε παράλληλη εξέταση. 

Η μαθήτρια Χατζηχριστοδούλου Αναστασία του Β4 επιμελήθηκε το Παράρτημα της εργασίας, το σχετικό με την αρχιτεκτονική των Ιταλών στα Δωδεκάνησα, μετά από δική της επιθυμία, αφού ασχολείται συστηματικά με το σχέδιο και υπό την καθοδήγηση του καθηγητή της, κ. Ιωάννη Ματσαμά. 

Όσον αφορά στη διάχυση των αποτελεσμάτων του πονήματος, αρχικά προγραμματίστηκε η δημοσίευση της εργασίας των μαθητών στην ιστοσελίδα του σχολείου και απόσπασμα αυτής και στον Τοπικό Τύπο. Επίσης, η εργασία των μαθητών πρόκειται να  παρουσιαστεί σε εκδήλωση του σχολείου, κατά πάσα πιθανότητα στην Τελετή Αποφοίτησης τον Ιούνιο, ώστε να έχει απήχηση και στην τοπική κοινωνία.

Τέλος, διακαής πόθος όλων μας, μαθητών και υπεύθυνων εκπαιδευτικών, είναι να καταφέρουμε να παρουσιάσουμε τo Project μας σε μορφή Power Point στο μαθητικό συνέδριο στη Λευκωσία, στις 5 Μαΐου 2020 και να δούμε από κοντά τους μαρτυρικούς τόπους και τα ‘φυλακισμένα μνήματα’, αποτίοντας τον δικό μας φόρο τιμής. 

Κλείνοντας, να ευχαριστήσουμε τον φίλο ιστορικό, Καθηγητή της Σχολής Πολεμικού Ναυτικού, κ. Ζήση Φωτάκη, για την ιδέα που μας έδωσε να εξετάσουμε παράλληλα ιστορικά γεγονότα στα Δωδεκάνησα και στην Κύπρο. Από την πρόταση αυτή του κ. Φωτάκη γεννήθηκε η ιδέα για το αντικείμενο αυτής της εργασίας και του είμαστε ευγνώμονες.»

Το 3ο Νηπιαγωγείο Καλυθιών πήρε το 1ο βραβείο στην κατηγορία ΤΑΙΝΙΑ, για την ταινία "Το κίτρινο φορεματάκι" που αναφέρεται στην πραγματική ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που έφυγε το 1974 από  την Κύπρο κρατώντας το χέρι της μαμάς της μετά την εισβολή των Τούρκων στην Μεγαλόνησο φορώντας το αγαπημένο κίτρινο φορεματάκι της.
Τα παιδιά άκουσαν την ιστορία της και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Την δραματοποίησαν, αναπαραστώντας κάθε της συναίσθημα μέχρι τη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα και μέχρι σήμερα που ζει σε αυτήν και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης.

Η ταινία επενδύθηκε με ένα πολύ όμορφο τραγούδι γραμμένο από τη νηπιαγωγό Νίτσα Αργυρού με τίτλο 《Ελευθερία》 το οποίο μελωποιήθηκε από την καθηγήτρια μουσικής Ματίνα Μάστορα και αποδόθηκε με την πανέμορφη φωνή της. Το τραγούδι βραβεύτηκε στον διαγωνισμό με το 2ο βραβείο στην κατηγορία ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

Τη λήψη των σκηνών και το τελικό μοντάζ έκανε ο Σάββας Αργυρός.
Οι νηπιαγωγοί Παπαφιλίππου Μαρία και Σολωμού Ιωάννα σκηνοθέτησαν την Ταινία ενώ φιλικά συμμετείχαν οι νηπιαγωγοί Ασπασία Γιαρενάκη, Τραϊανή Παρασκευή, Νίτσα Αργυρού και η μαθήτρια Β' Γυμνασίου Χρυσάνθη Ρίζου.
Τα γυρίσματα έγιναν στο χωριό των Καλυθιών και στη παραλία καθώς επίσης και μέσα στο νηπιαγωγείο.

Στο τέλος της ταινίας γίνεται αναφορά σε ιστορικά στοιχεία που βρήκαν οι νηπιαγωγοί με τα παιδιά και έγραψαν.

Τέλος, γίνεται αναφορά στο πραγματικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται η ταινία και δεν είναι άλλη από την σχολική σύμβουλο νηπιαγωγών Κατερίνα Καζέλα που διετέλεσε σύμβουλος για 2 χρόνια στα Δωδεκάνησα και υπήρξε πηγή έμπνευσης για παιδιά και εκπαιδευτικούς.
3ο Νηπιαγωγείο Καλυθιών
Στον ίδιο διαγωνισμό και στην κατηγορία τρισδιάστατες ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ το 2ο βραβείο πήρε το 2ο Δημοτικό Σχολείο Καλυθιών με την δημιουργία μιας τρισδιάστατης απεικόνισης της σκέψης των παιδιών της Α' Δημοτικού και του τμήματος της κας Βραχνά. Τα παιδιά με τη βοήθεια της εικαστικού κας Σαβράνη αφού άκουσαν, έψαξαν, έμαθαν και κατανόησαν πόσα πολλά ενώνουν τα παιδιά των 2 νησιών προχώρησαν στην κατασκευή μιας τρισδιάστατης αφίσας όπου αποτύπωσαν πόσο σηναντική είναι για αυτά η Κύπρος, βάζοντάς την στην μέση του κύκλου τους για να την προστατεύσουν. Και ιδού το αποτέλεσμα!!!


Πόσο υπέροχες δουλειές από παιδιά διαφορετικής ηλικίας με ένα μόνο στόχο:να δημιουργήσουν γέφυρες, να συσχετίσουν πολιτισμούς, να ενώσουν ανθρώπους και συνειδήσεις, να κατανοήσουν ότι είναι μοναδικοί αλλά και τόσο ίδιοι με τους άλλους....να αισθανθούν ότι δεν είναι μόνοι ......

Κάθε προσπάθεια μαθητική που μας φέρνει πιο κοντά στους άλλους λαούς αποδεικνύοντας την ομοιότητά μας και ταυτόχρονα τη μοναδικότητα μας ως λαός είναι άξια συγχαρητηρίων.
Υποκλινόμεθα!!!! 




Παρασκευή 13 Μαρτίου 2020

Όταν τα παιδιά δημιουργούν...Όλα φαίνονται καλύτερα....

Μουσική εναντίον πανικού 

Τα παιδιά του Μουσικού Γυμνασίου Ρόδου απαντούν με το μοναδικό δημιουργικό τους τρόπο και το ταλέντο τους σε όλους αυτούς  που θέλουν  να πιστεύουν ότι οι νέοι αγνοούν, εθελοτυφλούν, αδιαφορούν .....
Λοιπόν, τα παιδιά ΔΕΝ είναι καθόλου έτσι....

Και ανησυχούν και νοιάζονται ...
Κι αν στιγμιαία και στην αρχή γέμισαν τις καφετέριες, είναι κι αυτή η υπεραισιοδοξία που τους διακατέχει 
για όλα .............
ότι όλα μπορούν να τα κάνουν ...
όλα είναι διαχειρίσιμα...
ότι οι μεγάλοι υπερβάλλουν και μιζεριάζουν.

Στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι...
Είναι πολύ πιο σκεπτόμενοι από όσο νομίζουμε.
Είναι πιο πολύ πιο  ευαισθητοποιημένοι από ότι εικάζουμε. 
Κανένας τους δεν θέλει να πάθει κακό ο γείτονας τους, ο συγγενής τους....
Δεν είναι τόσο άμυαλοι και άκαρδοι.
Παιδιά μας είναι .....
Την στιγμιαία και ρωμαλέα τους στάση ..
μόνο ως αντίδραση στο  παγκόσμιας εμβέλειας πανδημικό σκηνικό μπορώ να την εκλάβω.....

Αν τους μιλήσουμε, αν τους διδάξουμε πρωτίστως με τη δική μας στάση ...θα μας εκπλήξουν!
Συγχαρητήρια Νίκο Κ, Νίκο Κ, Σταύρο Μ, Μιχάλη Β, Χριστομανώλη Σ.
Σας ευχαριστούμε που ξυπνήσαμε ευχάριστα σήμερα 14/3/2020 και δηλώνουμε ότι μαζί σας:
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΑΝΕΤΑΑΑΑΑ!!!
ΓΙΑΤΙ;;;;;;;
ΓΙΑΤΙ.....ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!!


Κυριακή 8 Μαρτίου 2020

CINEMA διάβασε;; Η Ρόδος Ναι!!!

Δεν είναι η πρώτη φορά που σχολεία της περιφέρειας μας διακρίνονται στο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους "Cinema διάβασες;". Και νομίζω, πως δεν θα είναι κι  η τελευταία.Το υπογράφω!!!!

Συνάδελφοι με πολλή όρεξη για δουλειά, με αγάπη για τον κινηματογράφο, με όσα μέσα και αν διαθέτουν παρουσιάζουν αξιόλογες δουλειές και βραβεύονται στο διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους "Cinema διάβασες;;"

Με την αναφορά μου στο διαγωνισμό είμαι διπλά χαρούμενη, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να  παρουσιάσω για πρώτη φορά στο κουτί  των θησαυρών μου, όπως θέλω να ονομάζω το blog μου τις δουλειές 2  συναδέλφων που μας συνδέει το κάτι παραπάνω. 

Αρχικά θα ήθελα αναφερθώ στη δουλειά της αξιόλογης συναδέλφου μου και νηπιαγωγού Βασιλικής Γέροντα και του 3ου νηπιαγωγείου Αρχαγγέλου. Την Βασιλική γνωρίζω από παλιά, λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι της στο θαυμαστό κόσμο της μεγάλης οθόνης, λίγο πριν ξεκινήσει το κινηματογραφικό της ταξίδι στην παράδοση του τόπου της.
ΚΑΙ δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εκείνην. Σχεδόν ήμουν σίγουρη!!!

Το νηπιαγωγείο στο οποίο είναι προϊσταμένη έχει βραβευτεί δύο φορές από το συγκεκριμένο Διαγωνισμό με το 1ο βραβείο στην κατηγορία Ταινία Τεκμηρίωσης, την πρώτη φορά στον 7ο με την ταινία "Από το σιτάρι στο ψωμί" και τώρα στο 10ο Διαγωνισμό με την ταινία "Κάποτε στον Αρχάγγελο παλιά, το παιχνίδι μας έφερνε κοντά".

Στο ενεργητικό της επτά ταινίες, με την τελευταία να είναι στο τέλος της επεξεργασίας της και που σύντομα θα δούμε, η συνάδελφος και το 3ο νηπιαγωγείο Αρχαγγέλου προβάλλουν την παράδοση του χωριού τους αναδεικνύοντας την ιδιαιτερότητα της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και τη σημασία της διατήρησής της.
Η ίδια αναφέρει :
"Η παράδοση ειδικότερα ως μνήμη μας διδάσκει, μας ενθαρρύνει, μας προτρέπει ή αποτρέπει, ενισχύει το αίσθημα της συλλογικότητας, αποτελεί πηγή έμπνευσης και προωθεί ηθικές αξίες.

Τα έθιμα που εκλείπουν ή αλλοιώνονται με ξενόφερτα στοιχεία, τα αίτια και οι συνέπειες αυτού του προβλήματος, αλλά και η σημαντικότητα της παράδοσης στη διαμόρφωση ανθρώπων με ιδιαίτερη κουλτούρα και φυσιογνωμία μας ώθησαν να ασχοληθούμε με τις εν λόγω ταινίες παροτρύνοντας τα παιδιά να χτίσουν γέφυρα με το παρελθόν, να ψάξουν, να μάθουν γι΄ αυτό, να προβληματιστούν και να προτείνουν λύσεις, να βιώσουν, να αναβιώσουν, να γίνουν γνήσιοι μεταδότες κουλτούρας και μεταλαμπαδευτές γνώσεων με αφετηρία πάντα το παιχνίδι, τη δράση και τη συνεργασία, με αρωγούς τους γονείς και την ευρύτερη τοπική κοινωνία.

Η εκπαίδευση, ως θεσμός που ασκεί σημαντική και μακροχρόνια επιρροή στη διαμόρφωση των αντιλήψεων και στάσεων στα παιδιά, αποτέλεσε το όχημα των εκπαιδευτικών, για να εμπλέξουν τα παιδιά του νηπιαγωγείου σε μια σειρά διαδικασιών και ανακαλύψεων που αναδεικνύουν την πολιτιστική μας κληρονομιά  και τη διατήρηση της στο πέρασμα των χρόνων."

Η αξιόλογη κινηματογραφική δουλειά του 3ου νηπιαγωγείου Αρχαγγέλλου μετρά 7 ταινίες :
  • Αναβίωση του παραδοσιακού αρχαγγελίτικου Γάμου
  • Από το σιτάρι στο ψωμί(1ο βραβείο στην κατηγορία Ταινία Τεκμηρίωσης στον 7ο Διεθνή  Μαθητικό Διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους)
  • Από την ελιά στο λάδι τα χρόνια τα παλιά 
  • Μια φορά και έναν καιρό ένας αρχαγγελίτης αγγειοπλάστης
  • Ένας αρχαγγελίτης  τσοπάνης τότε τα χρόνια τα παλιά.
  • Κάποτε στη Αρχάγγελο παλιά το παιχνίδι μας έφερνε κοντά.(1ο βραβείο στην κατηγορία Ταινία Τεκμηρίωσης στον 10ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους)
  • Γεύσεις Αρχαγγέλου(την αναμένουμε με χαρά!!)
Στο 10ο Διαγωνισμό βραβεύτηκε και το 2ο δημοτικό σχολείο Ρόδου με την πολύ γλυκιά, αστεία, τρυφερή ταινία των 13 λεπτών "Ή σοκολάτα της Έριδος" με το 1ο βραβείο μυθοπλασίας. Κάθε φορά που την βλέπω με κάνει να χαμογελάω ακόμα περισσότερο και να σκέφτομαι πόσο πολύ θα αρέσει στα παιδιά του νηπιαγωγείου! 

Με αυτή την ταινία στο φετινό 10ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού μήκους βραβεύτηκε η εκπαιδευτικός θεατρικής αγωγής και συνάδελφος Σοφία Κουτσάκη που γνωρίζω και που εκτιμώ βαθύτατα. Όπως είπα και στην αρχή της ανάρτησης, η χαρά μου είναι διπλή γιατί η Σοφία που τώρα υπηρετεί και στο 2ο δημοτικό σχολείο Ρόδου όταν πρωτοξεκίνησε την εκπαιδευτική της πορεία το 2012 υπήρξε δασκάλα της κόρης μου στα πρώτα της βήματα στο 1ο δημοτικό σχολείο Ρόδου. 

Παρ'όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως εκπαιδευτικός ειδικότητας  λόγω της μετακίνησης της σε τρία διαφορετικά σχολεία προκειμένου να συμπληρώσει το ωράριο της με ότι συνεπάγεται αυτό η Σοφία δεν σταματά να είναι δημιουργική  και να αγαπάει αυτό που κάνει. 

Η ίδια αναφέρει:
"Το 2012 εργάστηκα για πρώτη φορά σε σχολείο ως εκπαιδευτικός θεατρικής Αγωγής. Ευτυχώς εκτός από το πτυχίο του τμήματος θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών  είχα τότε και ένα Μεταπτυχιακό Δίπλωμα με ειδίκευση στο Μουσικό Θέατρο από τη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου το οποίο με βοήθησε να προσεγγίσω τους μαθητές μου χρησιμοποιώντας περισσότερο την καλλιτεχνική γλώσσα της μουσικής και του θεάτρου και λιγότερο την ακαδημαϊκή.

Οι κινηματογραφικές πρακτικές μου χτύπησαν την πόρτα αρχικά ως λύσεις ανάγκης , ανεβάζοντας παραστάσεις «κινημοτοθέατρο»  καθαρά για πρακτικούς λόγους. Δεν υπήρχαν τα τεχνικά μέσα ,τα σκηνικά και όλα αυτά που χρειαζόμουν για να ολοκληρώσω τις παραστάσεις μου στον χώρο του σχολείου οπότε άρχισα να πειραματίζομαι χρησιμοποιώντας εμβόλιμες κινηματογραφικές σκηνές τις οποίες δούλευα παράλληλα για να υποδηλώσω την   εξωσκηνική  δράση αποκτώντας  περισσότερη ελευθερία. 

Από το 2016 και μετά όταν καταργήθηκε το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής από τις δύο μεγάλες τάξεις του δημοτικού τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα καθώς όλοι οι εκπαιδευτικοί της δικής μου ειδικότητας έπρεπε να μοιράζονται σε 3 σχολεία και πάνω προκειμένου να συμπληρώσουν το ωράριο τους. 

Η καθιερωμένη μεγάλη  παράσταση που ανεβάζαμε στο τέλος της χρονιάς με την έκτη τάξη  ήταν  πλέον παρελθόν. Έχοντας ελάχιστο χρόνο σε κάθε σχολική μονάδα και δουλεύοντας πλέον με παιδιά ως την Δ δημοτικού η θεατρική παράσταση έπαψε να είναι ζητούμενο. Διδάσκω σε 24 διαφορετικά τμήματα σε 3 ή 4 διαφορετικά σχολεία, μιλάω με 3 ή 4 διευθυντές και άλλους τόσους συλλόγους διδασκόντων.  

Μέσα σε όλη αυτή τη δυσκολία η δημιουργικότητα μου βρήκε διέξοδο αποκλειστικά στη δημιουργία ταινιών μικρού μήκους. Το 2018 αποφάσισα να βασίσω την διπλωματική μου εργασία  -κάνοντας ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στο αρχαίο θέατρο- στην μεταφορά μιας αρχαίας τραγωδίας  σε παιδιά του δημοτικού και την αξιοποίηση της ως εργαλείο εκπαιδευτικό για την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της κριτικής σκέψης. Το καλλιτεχνικό μέσο που επέλεξα ήταν μια ταινία μικρού μήκους. Δουλεύοντας διαθεματικά αποφάσισα να συνδέσω το μάθημα της ιστορίας της Δ δημοτικού με την δική μου εκπαιδευτική πρόταση και έρευνα. Έτσι προέκυψε η ταινία «Μήδεια» την οποία δημιούργησα με παιδιά από το 5ο Δημοτικό σχολείο Ρόδου. Με αυτή  την ταινία  συμμετείχα ως εισηγήτρια εργαστηρίου στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας με τίτλο:«Οι τέχνες στο Ελληνικό Σχολείο:  παρόν και μέλλον» και αυτή ήταν η πρώτη φορά που αποφάσισα να δείξω τη δουλειά μου σε ένα ευρύτερο επιστημονικό κοινό, με επιτυχία. 

Έχοντας πλέον λύσει τα τεχνικά προβλήματα της εικόνας και  ήχου μέσα από δικές μου πρακτικές μπορώ πλέον αυτόνομα να ολοκληρώνω τις σχολικές ταινίες μου  με το λιγότερο δυνατό κόστος και χρόνο. Επειδή δεν έχω μια σταθερή βάση  είναι απαραίτητο να μπορώ να δουλεύω όλα τα στάδια της ταινία μου χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια. Όμως πέρα από το τεχνικό μέρος στις ταινίες μου δίνω πολύ μεγάλη σημασία στην συμμετοχή των παιδιών και στην  μύηση τους στην καλλιτεχνική γλώσσα της υποκριτικής , του θεάτρου και του κινηματογράφου.  
«Η Σοκολάτα της Έριδος»  ήταν μια ταινία 13 λεπτών που όμως δουλεύτηκε με τα παιδιά μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Και φυσικά συνδέεται και αυτή διαθεματικά με το μάθημα της ιστορίας της Γ δημοτικού. Επίσης συνδέεται με το σχολικό περιβάλλον την καθημερινότητα των παιδιών καθώς και την αλληλεπίδραση τους με τα άλλα παιδιά. 

Η συζήτηση πάνω στο θέμα του σεναρίου είναι το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας. Τους πρώτους μήνες δεν υπήρχε η κάμερα υπήρχαν οι αυτοσχεδιασμοί και οι ακροάσεις για την διανομή των ρόλων. Επειδή τα παιδιά δεν έχουν συνηθίσει να δουλεύουν με το δικό μου τρόπο αρχικά  μεταφέρουν τις πρακτικές των σχολικών γιορτών των δασκάλων  πράγμα το οποίο πρέπει να αποβάλουμε προκειμένου να γίνουμε αληθινοί και δημιουργικοί. Υπάρχουν αντιδράσεις όλοι θέλουν να είναι πρωταγωνιστές όμως σιγά σιγά καταλαβαίνουν ότι το μεγαλύτερο κέρδος είναι η συμμετοχή όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι. 

Τα γυρίσματα έγιναν εξολοκλήρου στο χώρο του σχολείου και αυστηρά μέσα στο διδακτικό μας ωράριο. Τα παιδιά δε χρειάστηκε να προμηθευτούν απολύτως τίποτα χρησιμοποιήσαμε ό,τι είχε ο καθένας από το σπίτι ενώ οι γονείς δεν χρειάστηκε να μπουν σε κόπο ή να φέρουν τα παιδιά στο σχολείο εκτός ωραρίου. Αυτό απλά έρχεται να δείξει ότι μπορούμε με τα ελάχιστα μέσα και χωρίς να χρειαστεί να μπουν τα παιδιά και οι γονείς σε διαδικασίες να φτιάξουμε μια πολύ καλή σχολική  ταινία. 

Βέβαια η ταινία  εκτός από τον καλλιτεχνικό της ρόλο εξυπηρετεί και εκπαιδευτικούς σκοπούς θέτοντας καίρια ζητήματα και βάζοντας τα παιδιά εκτός από  τη θέση του πρωταγωνιστή στη θέση του σκεπτόμενου παρατηρητή.

 Η διάκριση μας χαροποίησε πολύ όμως η χαρά που πήραν τα παιδιά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και κατά τη θέαση του τελικού αποτελέσματος ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας μας! Εκτός από την παραγωγή σχολικών ταινιών εκπαιδεύω  τους μαθητές μου στην θέαση ταινιών μικρού μήκους  πιστεύοντας ακράδαντα ότι το κινηματογραφικό προϊόν μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό εκπαιδευτικό εργαλείο στην μαθησιακή διαδικασία."  

Επιπλέον στον ίδιο διαγωνισμό το δημοτικό  σχολείο της Παστίδας απέσπασε το 2ο βραβείο στην κατηγορία Αφίσα, η οποία ήταν μέρος της ταινίας «Ένα ποδήλατο με παραφάγκα» μια ταινία που εστιάζει στις δύσκολες συνθήκες ζωής των Δωδεκανησίων επί Ιταλοκρατίας, μια ταινία επίκαιρη αφού μόλις εχτές η Δωδεκάνησος γιόρτασε ελεύθερη για μία ακόμη φορά την ενσωμάτωση της στην Ελλάδα το 1947.

Υπέροχες δημιουργίες κάθε μια μοναδική αποδεικνύουν ότι οι εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, ειδικότητες έχουν και όρεξη και αγάπη και κυρίως θέληση να δημιουργούν και να αποτελούν πρότυπα μίμησης εργατικότητας και δημιουργικότητας για τα παιδιά μας. Τα θερμά μας  συγχαρητήρια αγαπητοί συνάδελφοι, τα θερμά μας συγχαρητήρια αγαπημένα παιδιά του 3ου νηπιαγωγείου Αρχαγγέλου, του 2ου δημοτικού σχολείου Ρόδου,  του δημοτικού σχολείου Παστίδας.Καλή δημιουργική συνέχεια σε ό,τι κάνετε.Είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Γιατί;;;Γιατί  θα το κάνετε με αγάπη!!!!